6 januari 2019 – Afgelopen zondag was het eindelijk zover. Ik had er lang naar uitgekeken om naar ’40-45′ te gaan. Rijdende tribunes, tickets verlengd tot eind 2019, een pop-up theater in Puurs speciaal gemaakt voor de voorstelling. Mijn verwachtingen waren dus hoog. Maar werden ze ingelost?
Ik kocht de tickets al een hele tijd geleden als verjaardagscadeau voor mijn mama die deze donderdag (10 januari) jarig is. 🎁 Mijn voorkeur ging uit naar de groene cast en de voorstelling van 18u op zondag 6 januari 2019. Ondertussen waren al enkele van mijn vriendinnen gaan kijken en zag ik positieve reviews verschijnen. Ik kon niet meer wachten.
We kochten tickets voor de parking vlak aan het theater (€15) die je moet bestellen op voorhand. De parking iets verderop kost €10. 🚗 Dat terzijde. Je tickets worden gescand bij het betreden van de zaal. Je stapt dus meteen de foyer binnen. Daar geeft je best je jas meteen aan de vestiaire. Dat is verplicht voor veiligheidsredenen en het is er ook gewoon enorm warm.
Eens onze jassen veilig in de vestiaire lagen hadden we dorst (en een beetje honger). De foyer werkt met een betaalkaart, een cashless systeem. Je kan er in schijven van €5 geld op zetten. Als je nadien geld overhebt kan je dat bedrag terugkrijgen via de website. Hiervoor wordt €1 administratiekosten aangerekend, voor ons dus niet interessant omdat er nog maar €1 over was. Wij namen een drankje en een tapasbord. We dronken en aten met mooie livemuziek op de achtergrond. Nadien begaven ons naar de gigantische rij aan het toilet. Ik stond nog in de rij toen de stem al afriep: ‘Binnen 5 minuten start de voorstelling, dit is de laatste oproep.’ En nee, wij waren goed op tijd in de foyer (1u op voorhand) dus ga op tijd naar het toilet 😜
Goed, na al deze praktische informatie. Wat vond ik nu van de voorstelling?
Alles begon met een grappige intro van Gert Verhulst. Hij gaf informatie over de hoofdtelefoon (daarover later meer). Er werd een test gedaan. ‘Nu moeten jullie mij links horen.’, zei Gert. Ik zag de mevrouw schuin voor mij al bezorgd kijken. ‘Nu moeten jullie mij rechts horen.’ Nog bezorgder keek ze. Waarop Gert zei: ‘Als dat niet zo is, draai je je hoofdtelefoon gewoon om.’ Geniaal om te zien hoeveel mensen dit fout hadden. Er is een reden waarom er L en R op een hoofdtelefoon staan mensen. 😂 Na de technische uitleg ging de voorstelling van start.
De musical gaat over twee broers, Louis (James Cooke) en Staf (Jelle Cleymans) die tijdens de Tweede Wereldoorlog tegenover elkaar komen te staan. Staf sluit zich aan bij de nazi’s en Louis gaat bij het verzet. Een universeel verhaal dus dat ook niet musicalliefhebbers zeker zal overtuigen.
De eerste scène moet je naar een scherm kijken en in tussentijd begint de tribune al te rijden. In het begin werd ik daar wel beetje misselijk van. Naar een scherm kijken en rijden is geen goede combo voor mij. De rest van de voorstelling had ik geen last. Dan kijk je niet naar een scherm. Je moet gewoon worden aan het rondrijden. Je moet je overgeven aan het idee. Liefst niet écht overgeven.
Oh ja, wij hadden dus de groene cast. Voor die avond waren dat deze prachtige acteurs:
Studio 100 noemt het een spektakelmusical maar ik zou hem beschrijven als een belevingsmusical. Spektakel is het zeker maar de beleving is gewoon zo intens door de hoofdtelefoon, de acht bewegende tribunes en al de decorelementen. Gedurende de hele voorstelling draag je een hoofdtelefoon om te volgen. De tribunes rijden ook voortdurend rond, je gaat dus door heel de zaal. Je komt zo dicht bij een trein, een vliegtuig, enzovoort. Ik wil natuurlijk niet te veel spoilers geven. Daarom wil ik geen details geven over scènes. 🛩
Ik kan wel zeggen dat ik bij meerdere scènes tranen in mijn ogen had. Bij welke kan je zelf gaan ontdekken. De muziek was ook prachtig. Gecomponeerd door Will Tura en Steve Willaert en ingespeeld door het 60-koppig Symfonieorkest Vlaanderen. Door de hoofdtelefoons komt dat allemaal heel direct bij je binnen. 🎧
Tegen het einde lag de show even stil door iemand die van de tribune moest. Geen idee wat er aan de hand was. Jelle Cleymans ging even van de scène en wij zaten even in onzekerheid maar 10 minuten laten kwam hij weer op en ging de voorstelling verder. Dit voorval bracht me wel even uit de show. Echt chapeau aan Jelle Cleymans voor zijn professionaliteit. 👏 Hij zat meteen weer in zijn rol in de dramatische scène.
Ik zat al snel weer in het verhaal en genoot nog van elke minuut die volgde. Ik was enorm onder de indruk van alles wat ik zag en hoorde. Heel emotioneel. Prachtige beleving. Ik zou zo terug gaan kijken. En of ik dit verslag typ met de soundtrack op de achtergrond, wees maar zeker. 😉🎶
Heb je nog de kans om te gaan kijken? Zeker doen! Deze musical zal je niet teleurstellen, ik beloof het je. 🤞
Lots of love,
SG 💖
Shanie Grauwen 
De 6de Januari was ik er ook met mijn ouders. En wij waren ook benieuwd wat er aan de hand was, waarschijnlijk een paniekaanval… Wat wel te verstaan is met zo’n aangrijpende spektakel musical. Voor mij was het de 2de keer maar voor mijn ouders de 1ste keer. Toch heb ik er nog altijd van genoten zoals mijn ouders & jullie! Leuke blogpost!
LikeLike
Ja denk ook dat het zo iets geweest zal zijn. Hoop dat het niet te erg was 😕 Ik vond het echt super! Merci!
LikeGeliked door 1 persoon